Laat maar lekker stormen!

Zo ik heb lekker een paar actieve dagen achter de rug!
Maandag (26 mei) was het een feestdag voor heel Afrika, dus iedereen was vrij. Maar wezen zijn ook op een feestdag wees, dus wij op naar het weeshuis met de grote rol zeil. Bij het weeshuis aangekomen werden we door veel enthousiaste kinderen ontvangen en waren duidelijk erg blij met het zeil! De kinderen hebben geholpen met het leeg halen en vegen van de kamers. Hup alle spullen werden op het plein gegooit: wat een zooi was het daar. Onze hostbroer Freddy hielp ons met het leggen van het zeil en ik heb ook mijn beste klus kwaliteiten laten zien (dat belooft wat voor mijn huisje zo, ook al ben ik niet in voor zeil op de vloeren daar ;-) ) De kamers zijn flink opgeknapt van deze klusdag en hebben ook z'n 20 kakkerlakken omgelegd die zich verstopt hadden in een kast in de kamer waar de vriezer staat.
's Middags hebben we werderom een afspraak met de 'carpenter', om de offerte en de afspraken nogmaals door te spreken. Omdat hij slecht Engels spreekt is Freddy erbij om zo nodig te vertalen, we tekenen nogmaals duidelijk wat we willen en komen vervolgens de definitieve prijs overeen voor de kasten en het reperatie werk.
's Avonds ontmoeten we een Ghanees die in Nederland woont en over was voor het feest van zijn vader waar we de dag er voor waren. Na een hapje gegeten te hebben gaan we laat met de trotro naar huis. Daar spelen we nog een potje 'Uno' met onze hostbroers wat er erg fanatiek aan toe gaat. Dit vooral omdat we Nederland tegen Ghana spelen. De score is onbeslist gebleven op 4-4, dus we moeten ze nog even in maken!!!

Dinsdag (27 mei) weer lekker aan het werk, er is weer school dus we staan ook weer voor de klas bij Madame Martha. Druk bezig met de kinderen leren te tellen en de cijfers te leren herkennen. De kinderen blijven het erg moeilijk vinden, maar vinden het zelfgemaakte materiaal erg leuk! Het lesgeven van de kleinste doen we buiten in de schaduw op een matje zodat Martha binnen de kinderen met een hoger niveau les kan geven. Tussendoor vervul ik mijn functie als zuster nog even. Iedere keer zodra ik mijn EHBO tasje tevoorschijn haal staat er al snel een hele groep kinderen om me heen. Bijna alle kinderen hebben wel verwaarloosde wonden, die vaak flink ontstoken zijn en duidelijk al oude wonden zijn. Ook zijn er ook altijd een aantal kinderen met een klein sneedje die gewoon een pleister willen (vooral omdat ze het heel stoer vinden!).
Na werk halen Tyssyna en ik nog wat spullen voor het weeshuis en spreken later af met Madame Martha. Ze heeft namelijk een vriendin met een salon waar Tyssyna zich een rasta laat aan meten. Na lang gewacht te hebben is ze nog niet aan de beurt en ondertussen belt Freddy dat de 'carpenter' de eerste kast af heeft. Tys blijft daar en ik spreek met Freddy af om de kast te gaan keuren. Op de afgesproken plek bleek de kast al op een truck geladen te zijn en al bijna bij het weeshuis te zijn. Dat was niet de afspraak! Ook heeft de beste man een hele andere kast gemaakt dan we overeengekomen waren. Een als klap op de vuurpijl zegt hij ook nog eens een reken fout gemaakt te hebben door de houtprijzen die gestegen zijn en wil dus meer geld dan afgesproken. No way!!! Ik dus flink in de onderhandeling (daar wordt je erg goed in als je in Africa ben) en we gaan echt niet meer betalen! Omdat Tys ook nog een blik op de nu afgeleverde kast moet werpen voordat er beslissingen vallen, spreken we af de volgende dag het er verder over te hebben. Ondertussen zijn ze Tys al ruim een uur aan het vlechten. Daar aangekomen zitten we nog wel een uurtje of 3 tot dat ze klaar met haar zijn. Maar het resultaat is dan ook erg goed! We zijn weer laat thuis en gaan na een klein potje 'Uno' snel slapen.

Vandaag (woensdag 28 mei) lang gewerkt, maar wel weinig in het weeshuis geweest. Lydia moest weer naar het ziekenhuis met haar ontstoken wond en Philomina had al een tijdje last buikkrampen. Aangezien je in het ziekenhuis voor ieder ding (temperaturen, de dokter zien, testen, medicijnen) weer naar een andere balie moet en je bij iedere balie lang moet wachten, ben je echt een hele ochtend kwijt eer dat je klaar bent. Erg apart is het dat er bij Philomina geen bloedtest is gedaan, maar ze wel een hele batterij met malaria medicijnen moet nemen. Ze nemen hier echt het zekere voor het onzekere. Tijdens het wachtn is Lydia erg bewegelijk. Dit tot de ergenis van de andere mensen in het ziekenhuis, die niet lijken te begrijpen dat het erg lastig voor een verstandelijk gehandicapt meisje om zo lang stil te moeten zitten, terwijl ze niet goed begrijpt waarvoor dat nodig is! Lydia was wel weer erg dapper vandaag: ookal doet het schoonmaken van de wonden haar erg veel zeer bijt ze zich er toch door heen.
Vandaag hebben we nog geprobeerd de carpenter te spreken te krijgen, maar dat is niet gelukt door samenloop van omstandigheden. Morgen hopen we de kwestie op te kunnen lossen!!