'I beg you!!!!'

Hallo oburni's (voor zo ver ik weet heb ik geen obibini's in de familie en vriendenkrig zitten!!!) Obibini roepen wij terug als ze op straat oburni (cq witte) naar ons roepen en betekent zwarte op een vriendelijke manier! Altijd handig om te weten!

Donderdag (29 mei) bestuiten we in eerste instantie niet naar het weeshuis te gaan omdat er nog veel geregeld moet worden met de 'carpenter(s)' en voor het schoolreisje wat we volgende week met de kinderen gaan doen. Bij onze hostfamily zijn twee carpeters bezig die misschien de klus voor ons gaan afmaken. We hebben onze twijfels over de talenten van de andere carpenter! We laten ze de schetsen zien die ik gemaakt heb en ze willen wat maten weten, dus toch op naar het weeshuis om te meten. John (the headmaster) heeft iemand op het vliegveld gesproken en we kunnen er volgende week woensdagmiddag terecht voor het schoolreisje (de meeste kids hebben nog nooit het vliegveld of vliegtuigen gezien). 's Ochtens gaan we lekker met alle kids naar het strand! Maar goed dat we toch gingen want Philomina moest nog naar het ziekenhuis om haar ontlasting na te laten kijken, en als wij niet gaan gaat er meestal niemand anders (of pas dagen later). Dus ik op het haar naar het ziekenhuis en Tys doet thuis de was (altijd weer een hele klus aangezien alles op de hand moet!) In het ziekenhuis is het weer lang wachten op onze beurt en op de uitslag van de test, dus leer ik haar 'boter, kaas en eieren'. We hebben er erg veel lol om en laat haar natuulijk winnen ;-)
Daarna weer snel terug naar huis. Omdat het vannacht weer veel geregend heeft kan ik niet de weg lopen die ik normaal loop, zonder tot aan mijn knieen in de modder te staan. Dus moet een taxi nemen aan de hoofdweg. We gaan daarna snel naar Accra, waar we nog wat lesmateriaal kopen en opzoek gaan naar een winkel met Ikea spullen in de hoop daar misschien goedkope kasten te kunnen scoren. Als we de winkel uiteindelijk hebben gevonden, blijkt Ikea hier erg duur te zijn omdat het door de eigenaar geimporteerd moet worden. Helaas :-( 's Avonds hebben we de grootste lol met onze 'broers': een wil gaan slapen op de bank wat wij en de andere broer een belachelijk idee vinden! We besluiten hem met zijn drieen lastig te gaan vallen! Tyssyna en ik liggen op een gegeven moment letterlijk over de grond te rollen van het lachen.

Iets wat ik eerder ben vergeten te vertellen is dat we er erg tegen aan lopen dat sommige leraren in het weeshuis het iets te leuk lijken te vinden om de kinderen met een stok te slaan. We kunnen het wel (een beetje) accepteren dat de stok gebruikt wordt, maar twee leraren slaan wel veel en hard met de stok op plaatsen waar het de kinderen echt heel veel pijn doet (bijv. de rug). Afgelopen woensdag was een van de leraren weer flink op dreef een sloeg een jongen zo hard dat het wel leek alsof hij een paard aan het mennen was (een daar doe je het nog zachter bij!!!). Echt, onze magen kropen ervan in een!

Vrijdag 30 mei zijn we eigenlijk weer de hele dag bezig geweest met het onderhandelen met de carpenters. De andere carpenter gaat de klus nu doen voor meer geld, maar met beter hout (iets wat er over een jaar of 10 ook nog staat) Onze hostvader en broer hebben geholpen met de onderhandelingen. Natuurlijk moet hij eerst 1 kast afleveren om zich te bewijzen voordat hij de rest mag doen ;-)!!! Na een hoop gedoe en wachten is de dag om gevolgen en pakken we de trotro naar Takoradi om daar in de buurt een lekker ontspannen weekend te hebben. We verblijven daar die nacht in Butre: een klein vissers dorpje aan zee, waar heel toevallig een lodge staat direct aan de zee. Hier slapen we voor maar 5 cedies, met het geluid van de golven op de achtergrond. Het is echt even lekker om er in de weekenden even uit te zijn.

Zaterdag (31 mei) gaan we vroeg uit de veren, want we gaan met een lokale visser een kanotochtje maken over de rivier Butre die hier uitmond op de zee. Het is echt een pachtige omgeving met mangrovebossen, prachtige Afrikaanse bomen, vogels, hagedissen en kleine dieren als krabbetjes.
's Middags besluiten we te gaan verkassen naar een plaatsje verder op: Dixcove. Hier hebben we een kamer in de Safari Lodge: voor 7 euro een huisje wat er echt uitziet alsof je op huwelijksreis bent en werderom direct aan het strand gelegen!! We voelen ons echt even de koning te rijk! Hier genieten we lekker van de rust en de zee tot zondag. Zondagmiddag gaan we weer terug naar Kasoa, want morgen moeten gaan we weer lekker aan de arbeid! Echt grappig om te merken dat we hier z'n 4 uur reizen niet veel vinden en onze hand er niet voor omdraaien om dit te doen. In Nederland zou ik echt zo iets gehad hebben van: moet dat nu! Zo zie je maar dat tijd een relatief begrip blijft en dat het erg per land verschilt!

Ik schrijf van de week mijn verhaal af en zal dan ook wat foto's plaatsen, dit aangezien mijn internettijd weer bijna op is! Tot snel!!!