De laatste week samen in het weeshuis......

Weer een lekkere week achter de rug. Vorige week zaterdag (7 juni) gingen we met Asiatu, Rasiet, Marvin en Wilson (onze zus en broers) naar het strand van Fette, bij ons in de buurt. Wat erg grappig was dat onze zus (ongeveer 16 jaar oud) zei niet mee te kunnen ondat ze haar maandelijkse week had. Toen hebben Tys en ik uitmoeten leggen dat ze ook tampons kan gebruiken en hoe ze deze kan gebruiken..... Haha, het is lang geleden dat ik dat heb moeten doen. Helaas was het bewolk en begon het af en toe wat te regenen, maar hebben heerlijk genoten. Rasiet en Asiatu waren wel wat bang voor het water. Vooral Asiatu, ze klampte zich aan me vast als een klein kind. Later vertelde ze ook dat het de eerste keer was dat ze in de zee geweest was.
's Middags had ik echt even een 'off moment'. Ik miste iedereen thuis toch wel erg en Tys die met twee weken opok nog eens weggaat. Ik zat er even door heen, maar na even lekker met Tys geklets te hebben was de bui overgewaaid.

Zondag slapen we lekker uit en besluiten in de loop van de dag naar Accra te gaan. We scoren wat leuke kleren (die hadden we nu ook echt nodig! Ja echt mam..... Want omdat we het advies hadden gekregen om bepaalde kleding niet mee te nemen, die juist erg prettig om hier te dragen, dus....;-)) We eten lekker een keer piza en gaan weer naar huis.

Maandag (9 juni) Werken we eerst in het weeshuis. Met de kids gaat het goed en er zijn 4 nieuwe kinderen gebracht vrijdag (1 meisje en 3 jongentjes). De lerares verteld ons dat deze kinderen gewoon een vader en moeder hebben en in Kumasi, die hun bij het weeshuis gebracht hebben. Ze verteld ons dat ze dit waarschijnlijk gedaan hebben omdat ze gehoord hebben dat er blanken in het weeshuis zijn en dan hopen op extra's en geld. Echt verschikkelijk dat dat gebeurt. De jongste (het meisje) huilt ook erg veel gedurende de dag, vooral als je haar even neer zet en lijkt wel een soort verlatingsangst te hebben.
Maandag avond was het natuurlijk tijd voor de voetbalwedstrijd. We zijn naar Champs (een sportbar) geweest, waar natuurlijk veel andere Nederlands waren.... Even gezellig en je moerstaal schreeuwen....heerlijk!!!

Dinsdag gingen we even een dagje een dagje niet naar het weeshuis, want we bezochten de Amerikaanse pastor Charlie weer. Hij had een hele groep Amerikanen over die hem een week hielpen. We gingen met hem mee om scholen in de buurt te bezoeken en waren uitgenodigd voor de lunch, avondeten en een kerkfeest 's avonds. Wat erg grappig was, was ze natuurlijk ook gingen evegaliseren op de scholen. Alleen was een was de scholen een moslim school. Ze krijgen een poppekast show over Adam en Eva, maken een religieus armbandje, spelen spelletjes en zingen Christelijke liedjes. Erg appart om hun liedjes over Jezus enzo te horen zingen....
's Avonds was het tijd voor het feest in de kerk. Er is een gospelkoor, die flink de pan uitzwingen!!! Zoals mensen daar stonden te dansen en uit hun dak te gaan op de verschillen de liederen, daar kan bijna geen discotheek tegen op.... Natuurlijk hebben wij ook flink mee staan doen en hadden die twee heupenschuddende Oburni's weer veel bekijks.

Woensdag (11 juni) zijn we weer in het weeshuis. Er is een klein meisje voor een dagje opbezoek omdat haar moeder naar een markt verweg moest. Het lijkt erop dat ze Down syndroom heeft. Het is echt zielig omdat hier te zien. De kinderen die verstandelijk gehandicapt zijn worden totaal niet gestimuleerd en krijgen niets aangeleert. En als ze geen ouders hebben, zoals Lydia, wat moet er dan als ze zometeen volwassse is. Niemand hier weet daar een antwoord op!!!
Vandaag worden de kinderen fllink aan de schoonmaak gezet..... er komen wat Amerikanen lang van 'project abroad'. Er komt volgende week een nieuwe vvrijwilliger van hun werken in het weeshuis. (erg fijn aangezien Tys zo weggaat) Het 'rare' is alleen dat het er dan opeens best schoon uit kan zien!!!
's Middags gaan we naar Accra. Yvonne, Nienke en Kim zijn namelijk over uit Kumasi omdat Kim dit weekend weer terug naar Nederland gaat. We gaan 's avonds als vanoudst weer een keer naar de beachparty!

Omdat we de nacht in Accra geslapen hadden en we donderdag (12 juni) gewoon weer aan het werk moesten, was het weer vroeg dag en hadden we veel te kort geslapen.... Maarach we waren dus vroeg opgeweg met de trotro naar het weeshuis. IN het weeshuis aangekomen zag Martha (de lerares) er al niet zo fit uit. In de loop van de dag werd ze beroerder. Ze had geen geld om naar het ziekenhuis te gaan en wij geen geld om haar te lenen. Ze heeft daarom in de klas liggen slapen met wat medicijnen die we nog in het weeshuis hadden. Dit betekende wel dat wij even moesten improviseren en nu de hele klas de hele tijd bezig moesten houden. Maar we hebben staande gehouden en hebben wat uit onze mouw geschud....
's Middags thuis was ik zo moe dat ik inslaap ben gevallen en pas tegen de avond wakker werd! Ik had het denk ik gewoon even nodig......

Vrijdag de 13de was een beetje een ongelukkige dag.... Het begon goed... de carpenter heeft de kasten bijna af en zijn even wezen kijken...het ziet er goed uit! Gelukkig was Martha ook weer opgeknapt. Dus 'so far so good'. Het is alleen Tys d'r laatste dag werken in het weeshuis, dus toch een wat treurige dag. Het weer doet lekker mee en krijgen een lekker bui. Als een van de kinderen binnen op een tafel aan het spelen is klapt deze om. HEt kind land op zijn pootjes en de tafel op mijn scheenbeen. Ach een blauwe plek kan er ook nog wel bij! ;-) Na het afscheidnemen, snel naar huis want we moeten echt geld wisselen bij de bank in Accra...het is bijna helemaal op! Helaas treffen we een trotro die niet zo een haast heeft en overal achtelijk lang blijft wachten....te laat voor de bank dus. Daar sta je dan...gelukkig had ik nog wat euro's bij me voor noodgevallen die we om kunnen wisselen bij een klein kantoortje. Hierdoor kunnen we tenmiste ons wat beter voorbewegen door Accra. Na wat omwegen kunnen we geld lenen van een Ghanese vriend van ons, onze reddende engel, waardoor we niet direct terug hoefde naar Kasoa. Omdat we door al dat gedoe verlaat waren zijn we na de rust ingeschakeld bij Nederland- Frankrijk, in een zaaltje wat volgepakt zat met Ghanezen. Echt grappig....want veel Ghanesen waren voor Nederland en nog fanatiek ook!! Sommige schreeuwde nog harder voor Nederland dan de gemiddelde Nederlander.
's Avonds gaan we met wat vrienden opstap en we leren via hun een Duits meisje kennen: Stephanie. Ze is voor een weekendje in Accra en is haar geld verloren. Gelukkig heeft iemand haar wat klein geld geleend en heeft een van de Ghanese vrienden haar een slaapplaats aangeboden. Omdat ze zich daar toch niet zo prettig bij voelt, blijft ze bij ons slapen op een geimproviseerd matrasje van kledingstukken.

Vandaag (zaterdag 14 juni) trekt ze ook nog met ons op een gezellige meid en we spreken af elkaar binnenkort weer te zien.

Ik moet nu stoppen!!! Tot snel! X